Symbool van een wankel evenwicht
Hier zit alleen op de vijfde etage een soort balkon. Daar hebben de architecten vast een bedoeling mee, misschien om de wat massieve wand te doorbreken. Maar wat heb je aan zo’n buitenruimte van amper een halve meter diep? Je kunt er niet eens een stoel op zetten. En het stukje voor dat blinde raam, daar ga je toch ook niet graag even staan. Hoewel, misschien een goede plek om de eventuele (tamelijk slanke) rokers naartoe te sturen.
Waanzinnig natuurlijk, om een boomhut naast je huis te hebben op zo’n 4 meter hoogte waarin je kunt staan. Toch knelt er iets. Deze boomhut is iets té professioneel. Het is bijna een echt tiny house. En de boom, wat vindt die er eigenlijk van? Wie goed kijkt ziet dat de hut al langere tijd niet gebruikt is, de treden van de trap zijn groen uitgeslagen. Misschien was een zelfgemaakt optrekje van takken in de tuin toch een beter idee geweest. Dit breek je ook niet zomaar weer even af.
Nederland wordt tot in alle hoeken en gaten commercieel uitgebaat. Op deze rotonde mag de lokale middenstand een boodschap plaatsen. Zo’n bordje moet dan wel snel en makkelijk leesbaar zijn (in de auto ben je immers ook zo weer uit beeld). Aan deze voorwaarde voldoet deze boodschap niet in mijn ogen: ik zag hier in eerste instantie “Voorlees een boer” staan*. Hoewel geen goed Nederlands, lijkt het me wel een interessant concept.
In een later stadium is de rookworstaanbieding eraan toegevoegd, om het maximale uit de advertentieruimte te halen. Ik zou eerst iets aan de kopregel doen. (Dit kan natuurlijk een marketingtruc zijn: dat je dit pas na een paar rondjes door gaat krijgen).
* In de typografie is het gebruik van een initiaal een eeuwenoud begrip, vandaar wellicht dat dit ook de meest voor de hand liggende interpretatie is.
Als je zoals ik het begin van de Fairphone hebt meegemaakt, het ontstaan van het eerste idee en de eerste schetsen, dan is het bijzondere gebeurtenis om die opeens (negen jaar later) op een abriposter van een grote verzekeraar op straat tegen te komen.
Het is een wonder dat het allemaal nog werkt. Toch is dit een heel gebruikelijk beeld in een stad als Barcelona. Wordt waarschijnlijk pas vervangen of aangepast als de bliksem een keer inslaat. Begin 2017 gefotografeerd in Vila de Gràcia.
Wil je op veengrond wonen, dan moet je huis stevig op zijn palen staan. Alles in de veengebieden verzakt (in dit gebied al meer dan een meter), maar zo extreem als bij dit huis, dat zie je toch niet zo vaak. Dit geeft een nieuwe invulling aan het begrip ‘scheefwonen’. Met kunst en vliegwerk wordt geprobeerd de boel overeind te houden. Door de verzakking van de voorgevel heeft het huis een bepaalde uitdrukking over zich gekregen, misschien dat je die zorgelijk kan noemen, maar ook lichtelijk verbaasd dat de boel niet in elkaar dondert.
Tussen het groen van een perkje is een ‘post-it’ of ‘geeltje’ terechtgekomen, die dingen laten nou eenmaal makkelijk los. ‘Tafelzout’ staat erop. Dat lijkt me wat kort voor een boodschappenlijstje. Wellicht zat het op een neutrale doos voor de eetgelegenheid in de straat? We zullen het nooit weten.
